බලාපොරොත්තු කිව්වහම විවිධාකාරයේ නිර්වචනයන්, අර්ථකථනයන් අපේ ඔලුවට එනවා. එහෙම වෙන එකත් එක අතකින් සාධාරණයි. මොකද, දවසින් දවස වැඩි වෙන තරඟකාරී ලෝකයක ජීවත් වෙන අපි හැමෝම පෘථග්ජන මිනිස්සු. අන්න ඒ නිසාම මේ පුංචි පුංචි බලාපොරොත්තු පස්සේ හති වැටෙනකන් අපි දුවන්නේ අපේ දුක, සතුට හොයාගෙන. ඒ නිසා මේ බලාපොරොත්තු වලට මහා පුදුමාකාර හැකියාවක් තියෙනවා, මිනිස්සුන්ව ජීවත් කරවන්නත්, ඒ වගේම ජීවිතයක් නැති කරවන්නත්. කවදා හරි දවසක අපි මේ තරඟකාරී සමාජයේ ලොකු මිනිහෙක් වුණත්, නොවුණත් බලාපොරොත්තු නම් මේ අපි හැමෝටම පොදුයි. මොකද ලොකු මිනිහාටත්, පොඩි මිනිහාටත් දුක, සතුට පොදු වන නිසාවෙන්. බලාපොරොත්තුවක් හිතාගෙන හිටපු විදියටම ඉෂ්ඨ වුණහම හිතට දැනෙන සතුට වගේම ඒවා ඉෂ්ඨ නොවුණාහම දැනෙන දුකත්, මට වගේම ඔබටත් ආයේ අමුතුවෙන් තේරුම් කරන්නට කිසිම අවශ්‍යතාවයක් නැහැ කියලා මං හිතනවා.

ඉතින් මනුස්සයෙක්ව ඇත්තටම ජීවත් කරවන්නේ අපි මේ කථා කරන්න යන බලාපොරොත්තුද???

බලාපොරොත්තු අපේ ජීවිතත් එක්ක බැඳෙන්නේ සමහරවිට අපි ඉපදෙන්නත් කලින් ඉඳන්. සමහරවිට කිව්වට බොහෝ විට ඒක එහෙමයි. එහෙම කිව්වහම ඔබට ප්‍රශ්නයක් පැන නඟිනවා වන්නට පුළුවන්. මේ ලෝකයේ එළිය දකින්නත් කලින් කොහොමද අපේ ජීවිත වලට බලාපොරොත්තුවක් එකතු වෙන්නේ කියලා… එහෙම ප්‍රශ්නයක් මතු වෙන එකත් සාධාරණයි.

හැබැයි… ඔබ මොහොතකට හිතුවාද, ඔබ කෙරෙහි අනිත් අය තබන බලාපොරොත්තු ගැන? ඔබ, ඔබගේ මවගේ කුසේ පිළිසිඳගත් බැව් දැනගත් මොහොතේ පටන් ඔබේ මවත්, පියාත්, නෑදෑ හිත මිතුරනුත් විශේෂයෙන්ම ඔබේ මව්පියන් ඔබ කෙරෙහි තබන බලාපොරොත්තු මෙච්චරයි කියලා නම් සීමාවක් පනවන්නට බැහැ. ඔබේ මවත්, පියාත් ඔබ ඉපදුන මොහොතේ පටන් හීන දකින්නේ ඔබව කවදාහරි දවසක මේ සමාජයේ පිළිගත්, උසස් නම් දරාපු කෙනෙක් බවට පත්කරන්න, ඔබව කවදාහරි එහෙම තත්වෙක ඉන්නවා දකින්න. හැබැයි ඔවුන්ට එහෙම බලාපොරොත්තු තියාගන්න, ඒ විදිහේ හීන වල ජීවත් වෙන්න අයිතියක් තියෙනවාද? ඔව්, අනිවාර්යයෙන්ම ඒ අයිතිය ඔවුන් සතුයි. ඔවුන් අපි වෙනුවෙන් හෙලන ඒ දහදිය බිඳුවලට, ඒ කැපකිරීම්වලට, අපි වෙනුවෙන් බඩට කෑමක්, බීමක් නැතුව ඉන්න දවස් ගානට, සමහරවිට අපේම වැරදි වලට ඔවුන්ගේ ඇස් වලට උනන කඳුළු බිඳු වලට දෙන්න වටිනාකමක් මේ ලෝකයේ නැහැ. කොටින්ම කිව්වොත් කලින් කථා කරපු අයිතිය ගැන අපිට ප්‍රශ්න කරන්නවත් අයිතියක් නැති තරම්. ඒක ඒ තරමට අවිවාදාත්මකයි, ඒ වගේම සර්ව සාධාරණයි. ඔවුන් දකින ඒ බලාපොරොත්තු, හීන වලට සාධාරණයක් ඉෂ්ඨ කරලා, ඒ අහිංසක හිත් වලට සතුටක්, ඒ ඇස් වලට සතුටු කඳුලක් දෙන්නට අපිට පුළුවන් නම්, ඒ තරම් පිනක් මේ ලෝකයේ නැති තරම්. එසේ බලාපොරොත්තු මතින් ගොඩනැගෙන අපේ ජීවිතවලට තව තවත් බලාපොරොත්තු එකතු වෙන්නේ ජීවිතයේ අපි එකතු කරගන්නා අත්දැකීම් එක්කමයි. ඒ කියන්නේ අපි වයසින් මුහුපුරා යද්දී අලුත් බලාපොරොත්තුත් අපේ ජීවිත වලට එක්කාසු වෙනවා.

ඒ වගේම ඔබත්, මමත් මුහුණදෙන සහ දීපු සෑම විභාග කඩයිමකදීම, ඒ කියන්නේ 5 වසර ශිෂ්‍යත්වය වේවා, සාමාන්‍ය පෙළ වේවා, උසස් පෙළ වේවා, ඊට එහා ගිය විභාගයක් වේවා, ඔය සෑම අවස්ථාවකදීම අපේ මේ බලාපොරොත්තුත් අපි වටේ අපිත් එක්කම ජීවත් වෙනවා, අපිත් එක්ක විභාගෙට වාඩි වෙනවා. අපේ විතරක් නෙමෙයි, අපේ මව්පියන්ගේ බලාපොරොත්තුත් අපි එක්කම ඉන්නවා.

ජීවිතයක් ගොඩනැගෙන්නේ ඔන්න ඔය බලාපොරොත්තුවල ප්‍රතිඵලයක් විදියට කිව්වොත් මා නිවැරදියි.

ඒ වගේම ඔබේත් මගේත් මරණයත්, බලාපොරොත්තුවක්. මොකද,  අකැමැත්තෙන් හරි අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා කවදා හරි දවසක අපිට ඒ දවසත් උදා වෙනවා කියලා. හැබැයි බහුතරයක් බලාපොරොත්තූන් ඉටු කරගැනීමේ අභිලාෂයෙන් උන් පස්සේ දුවන අපි, මරණය නම් වූ බලාපොරොත්තුවේදී විතරක් ඒ දේ කරන්නේ නැහැ. මොකද පෘථග්ජනයන් වන අපිට ඊට කලින් හඹා යන්න, අපි විසින්ම ගොඩනගාගත්තු බලාපොරොත්තු ගොන්නක් තියෙන නිසා.

ඉතින්, අපි මේ ජීවත් වෙන ටික කාලේදී, අර්ථයකින් යුතුව අපේ මේ බලාපොරොත්තූන් ගොඩනගාගෙන, ඒ වගේම, ඒකායන අරමුණකින් යුතුව ඒ බලාපොරොත්තූන් හඹා යන්න ට අපිට පුළුවන් නම්, මව්පියන්ගේ හීන, බලාපොරොත්තු වලට සාධාරණයක් ඉටුවනවා සේම, අපි හැමෝගෙම ජීවිත තව තවත් මේ සමාජෙට වැඩදායි වන බව නො අනුමානයි.

image courtesy : https://www.parents.com/pregnancy/stages/fetal-development/babys-alertness-in-the-womb/