අතීතය පිළිබඳ අපට ඇත්තේ මතකයක් පමණි. සිහිනයකින් ශේෂ වන්නේ ද මතකයකි. එබැවින් එක්තරා කෝණයකින් “අතීතය සිහිනයකි”. අස්ථිර වූ ආදරයක ස්ථිරත්වය සොයායන්නෙකු සහ ස්ථිර වූ ආදරයක ස්ථිරත්වය සොයායන්නෙකු මට හමු විය. කවුරුන් නිවැරදි දැ යි ප්‍රශ්න කළහොත් දෙදෙනා ම වැරදි බව හැඟේ. මන්ද ස්ථිර වූ ආදරයක ඇත්තේ අස්ථිර බවක් නිසාවෙනි. ආදරය යනු සංකල්පයකි. එය හුදෙක් ස්පර්ශ කළ හැකි දෙයක් නොවනු ඇත. තාත්වික ලෝකය තුළ දී සිදුවන්නේ ආදරය අනුරූප වීම විනා එය භෞතික දෙයක් නොවේ. එබැවින් ස්ථිර වූ ආදරය පසුපස හඹායෑම තුළින් හමුවන්නේ අස්ථිර බවකි. “එදා සෙනෙහෙන් නොබැදුනා නම් මෙදා වියොවක් නෑ” කියන්නට මා කැමති නැත්තේ එබැවිනි.

කියන්නට, ලියන්නට මග විවර කරදෙන්නේ සංකල්ප යි. දෛනික ජීවිතය දඩයම් කිරීම අරඹයා අතීතය ගුරුවරයෙකි. නිසල වූ ජීවිත පරිඡ්චෙද බොහොමයක් සසල කරවීමට එය සමත් ය.පාරිශුද්ධ ලෝකයක පුනරාගමනය අප එනතුරු බලා සිටින්නේ නැත. එහි ආනුෂාංගික ප්‍රතිඵලය වර්තමානයේ දිශානතිය තීව්‍ර විම යි. අතීතයට වර්තමානයට කථා කළ නොහැකි නිසා ද වර්තමානයට අතීතය වීමට නොහැකි නිසා ද යථාර්ථය ප්‍රඥා ගෝචර ව වැළඳ ගැනීම පමණක් ප්‍රමාණවත් බව මාගේ හැගීම යි.

කොහොම කිව්වත් කථා කරන මමත් බොහෝ විට යථාරූපි අවස්ථා ප්‍රතික්ෂේප කරන්නට පැකිළෙන්නේ නැත. කෙසේ නමුත් එකී කාරණා සත්‍ය නම් “ලොවේ පැරදුම මිසක කිසි දා ලැබූ දිනුමක් නෑ” කියන්නට වෙන්නේ ද නැත.

-ගයත් උදාර වීරසේකර
-විශ්වීය අවකාශයේ ඇති සාපේක්ෂ යාන්ත්‍රණයෙන් ඔබ්බට…

Image Source : https://planet-cdn.foninja.com/wp-content/uploads/2015/05/dreams.jpg