සුවහසක් සිහිනයන් අහස උසට පොදිබැඳ
සැබෑ කරගන්නට ඒ සැම වියරුවෙන් මෙන් දුවන
ජීවිතයන් දෙස බලා සිටියෙමි එක් දිනෙක
සිතමින් අප සැම මෙසේ කරන්නෙ කිමද

හය හතර නොදත් දා සිට අද මෙන්ම හෙට දින ද
නොලැබෙන සතුටක් පසුපස සිහි නැතිව හඹා යන
දිවියේ නියම සාරය අපට අමතකව ගොස් නේද
විටෙන් විට සිතූවෙමි වෙහෙසවා මා මනස

වැටි වැටී විස රැඳි ගල් බොරළු මතින් අද
හැපි හැපී විසඝෝර නොමිනිසුන් අභිමුව
නිසාවෙන් රිදුම් දෙයි අත් පා ද හදවත ද
එයින් නැගි සුසුම් සැම මුසු වේවි නුබ ගැබට

මිදෙන්නට මේ සැම අතැර ගොස් දුර ඈත
වදනකුදු වත් නොදොඩා කිසිවෙක් සමඟ
අම්මෙ ආසයි මටත් මියෙන්නට පෙර දිනෙක
කසාවතක් හැඳ මේ සසරින් එගොඩ වන්නට

Image Credit : http://1.bp.blogspot.com