දේශන නිමා වී

හිරු සැඟවෙන යාමයේ

සුළඟට මුසු වූ සුවඳැති මතකය ඔස්සේ

අදට ත් ඉඳහිට පිය නගමි හෙමිහිට

සරසවියේ පුංචි ගල් බංකුව වෙත

හද ගැබ තුළ සුසුම් සඟවා

සිනා සී විළියෙන්

වසාගෙන රිදුම් දෙන යෞවනයේ මතක වත

ඉඳුවර පහසේ බැඳිලා සිත් සේ

තුරුලුව දෙඩූ නේක කවි ගී

හොරෙන් අසා සිට තනිව සිනාසුණ

සරසවියේ පුංචි ගල් බංකුව උඩ

පෙම මත්තේ සිත රඳවාගෙන

අදට ත් මඟ බලා සිටින වග

නුඹ නො දන්නවා ඇති

හායි බායි කියාගෙන

විටෙක සිනා පා විටෙක ඔරවන

හයිබ්‍රිඩ් සමාජයේ

වත්සුනු තැවරුණු

මොණර කොළවල සැඟවුණු

ඇගේ ආලයේ

ඔබත් සැඟවුණා ද ?

කියන් හිතවත කවුරුන් ද ඔය හිත බින්ඳේ ?

ඔබ නො එයි නම් නො වලහා කියනු මැන සබඳ,

එවිට පැවසිය හැකි යි මට

ඇහැල ගස් සෙවණ යට

අදට ත් අපි එනතුරු පෙර මඟ බලා සිටින

සරසවියේ පුංචි ගල් බංකුවට

“මමත්, ඔබත් යළිඳු නො එනා වග…..”

Image courtesy : http://il8.picdn.net/shutterstock/videos/2932477/thumb/1.jpg