හුදකලාවෙ තනි වුණු සිතකට

සොඳුරු පැතුමකින් නුඹ ආ දා සිට

ඉඩෝරයට වට මහ වැස්සක් මෙන්

මා හද තෙත් වූවා

හද පතුලෙම ඇඳි සුන්දර රූපය

නොසිතූ මොහොතක මා නෙත් ගත් විට

අමාවකට පෑයූ පුන් සඳ මෙන්

මා නෙතු අවදි කළා

සෙනෙහසකට අරුතක් සෙවු හදකට

ප්‍රේමණීය බැල්මක් නුඹ දුන් විට

අඳුරට දැල්වූ පහන් සිළක් මෙන්

මා සිත එළිය කළා

තනිව ම විඳිනා මේ සුන්දර පෙම

නුඹේ හදට නොකියා තිබුණත් මම

ආදරයෙන් ගෙවෙනා හැම මොහොතෙ ම

මගෙ සිත බවුන් වඩයි

Written By Pasindu Manod

Image Courtesy: https://vishalostwal.com/millennials-lonely/