ලෝකෙට හඬ ගා නොකීවාට එයා හරි අසරණයි. සාධාරණ අයිතිවාසිකමක් වෙනුවෙන් සිතින් කරන අහිංසක ආයාචනයක්. තේරුම් ගැනීම නෙමේද වැදගත්. ගොඩක් ගැටලු අද විසඳිලා නේද එහෙම උනානම්…

නියඟෙට හසුවුණු තණබිම මෙදින තැනි තලාවක්

කවදද අහසට වඩින්නෙ සොඳුරු වැහි වලාවක්

ලොවට ම පෙන්වන ආලය අඳුර පිරි මුළාවක්

මං වෙනුවෙන් යහනෙදි ඇයි දෙන්න බැරි වෙලාවක්

උදේ ඉඳන් ගෙයි දොර සේරම අස් පස් කරලා

පොඩි පැටවුගෙ කුස්සියෙ වැඩ මම තනියම බලලා

මහන්සි පිට ඇඳට වැටිල එහෙමම ඇස් පියලා

රහක් තියෙද ජීවිතයේ විවාහකයි කියලා

ආදරයෙන් කතා කරන වචනෙකට

තුරුල් වෙලා හුරතල් වෙන උණුහුමට

ඉස්සර වගෙ වෙරළු සුවඳ දවසකට

මම ලෝබයි ඔයාගෙ ඔය සෙනෙහසට

අත් දෙකකින් දස දහසක් වැඩ කරන

හිත් පතුලින් ඔබ වෙත පතිදම් රකින

රත් උනු මේ තිසරුන් නිවුමට පතන

මත් වෙන්නට ඇයි දැන් අවසර නොදෙන

අහස පුරා සිතුවම් ඇඳි රස පාට

මට ඔබ පමණකි පවසන්නද කාට

පෙර මතකය සිහියට නැංවෙන දාට

මෑ මල් සුපිපෙනවා සමහර රෑට

හිතන්න, අපි එච්චර ම නොහිතුවාට හිතන්න ම ඕන දෙයක් !

Image link: https://bit.ly/3mJtSmu