එකත් වෑයම අත්පොලන්නට…………..! 

Share

දුන්න අත හල හීය මෙන්

කලක් ගත විය වැවක දිය මෙන්

වසත් සමයේ නැවුම් බව මෙන්

වසඟ විය මා පළමු දසුනින්

 

තෙපුල මිහිරි සවන් පින වූ මධුවිතක් මෙන්

දෑස් බබළයි ගිම්හානයේ හිරු කිරණ මෙන්

ඇසුර ඉඳුරන් පිනයි රාගික සිතක සිරවුවා මෙන්

පවිටු සිත සිරකලා ඡායා හදෙහි පත්ලේ අඟුළු දමමින්

 

සවන් පැනයක හඬක් සොයමින් රොනට මත් වූ බඹරා මෙන්

පෑයු හිරු මැකී ගොස් ශීත ඍතුවක සේයාව මෙන්

ඇසුරු උරුමය සැඟව ගොස් විප්පයෝගික රුදුරු කටු මෙන්

දෑස මානේ නොපෙනෙනා, පෙනේ ඡායා අඳුර අබියස මායාව මෙන්

 

හෙටක් නෑ ඉමක් නොපෙනෙන මුඩු බිමක තනි වුවා මෙන්

දෑස් උණු විය ගැලූ කඳුළින් ලෝ දියක් මෙන්

හදෙහි රජ, පෙම් රණබිම ආඬියකු මෙන්

තිබූ සෙනෙහේ බුරා නැඟුණේ විරහවේ ගිනි දැල්ල මෙන්

 

තටු කැපූ විහඟ නෙත් කඳුළු කැට මෙන් 

දියෙහි පාවෙන පාරුවක රළු කඹය මෙන්

ඇසුරු මතකය රිදුම් දේ කිණිසි පහරක කැපුම මෙන්

අහස් තලයට යන්න පියඹා වැසුණු දොරටු විවර කරමින්

 

රිදුම් දෙන රුදුරු දම්වැල් බිඳා දමමින්

උස් පහත් රළ දරා අචලව බෝයාව මෙන්

දුකට වෙදාණන් ලෝ සතා වෙත තැනූ ඔසුවෙන්

නිවී සැනසෙමි දැවෙන පහනක සිළුව මෙන්

 

Written by : Shameera Udesh

Image courtesy ; https://bit.ly/2RYLUk9

 

 
Tagged : /