අපි ඈතට ඈතට පා නගලා
ඝන වනන්තරේ
අතරමන් වෙමු
වසන්ත මල් ගොමුවේ

අවිවේකී කලබලකාරී වටපිටාවක විවේකී සොඳුරු ආදරයට ඉඩක් තිබේද . මුදලට ලොල් වඩන ආදරය කරුණාව අමතක වූ ලොවක අපේ ආදරයට ඉඩක් ලැබේ ද ඔබත් මමත් ඒ මිරිගුවට අසුවන්නට මත්තෙන් සැඟවෙමු ලොකයෙන්, තනිවෙමු අපේම ලෝකයක ,අපිටම වෙන් වූ සෙනෙහස පිරුණු ලෝකයක, ජීවිත තරගෙන් පීඩාවට පත්නොවූ නිසංසල ඉසව්වක.

කාත් කවුරුවත් නෑ එන්නේ
ඉඳුල් නොවේ රුදු මිනිස් ඇසින්
අපේ ම පුන්චි ලෝකයේ අපි ඉන්නේ
බඹරුන් විතරයි තනියට ළඟ ඉන්නේ

අපි දෙස බලා සිටින අය අපේ ආදරය ලෝබකම් කරාවි. අප බිඳින්නට කේළම් කියවි. මිනිසා අන් අයට ඊර්ෂයා කරති. ඔබටත් මටත් ඒ අයුරින් ම වේවී. ඔබ මා සමඟ අමනාප වේදැයි මට බියක් සිතෙයි. අයහපත් සිත් ඇති සිත් වලින් මිදී සිටිමු .අපි දෙදෙනත් අපිට හිතැති අයත් පමණක් සිටින ලෝකයක පමණක් සිටිමු අපි. සැඟවෙමු සෙස්සන් ගෙන්. ඔබ මා හා අමනාපවේ යැයි මට සිතෙයි.

කෙසේද අත් බැඳ ඇවිදින්නේ
වෙරළේ උයනේ තුරුළු වෙමින්
නෑසිය මිතුරන් මග තොට හමුවේ
උකුසු ඇසින් අපි කෙලෙසද ගැලවෙන්නේ

ආදරය බාධා නැතෙතේ කොහේ ද. ඒ අයුරින්ම ඔබටත් මටත් බධා බොහොමයකි. නොදන්නවා සේ නොහඳුනනසේ අපි කෙතරම් කාලයක් මෙසේ සිටින්නද .කොපමණ කාලයකට මුලු ලෝකයම රවටන්නද . හඳුනන ඇස් නොදන්නා සේ ඉඳින්නද .එනිසා සොඳුර අපේම ලොකයක් සොයා යමු නපුරු සිත්වලින් මිදුන.