එක ම හිරු පෑයුවත් දෙපස ම
කළුවර යි ජීවිතය
“කොලොම්පුර” අහස යට
පාලුව තනිකම කාන්සිය උපරිම යි ජීවිතයට…
නුඹේ ආදර වදන්
හදවතේ කොනක සිට පාරවයි හදවත ම
උරුම කරමින් පාලුව
එන්නට සිත යි එවිට සියල් හැර දා නුඹ තුරුලට…
නමුදු කෙලෙස ද එවිට
නුඹේ දිවි සරුකරන්නේ මම
ඉවසපන් හදවත වසර හතරක් අවම
දුවන්නට ඇගෙ තුරුලට දිවි දිනූ “දෝණි” ලෙස…