දිසි අදිසි මත සිතැඟි පා කර හදවතේ ගැඹුරෙම විසූ

වසන්තය නිමා නැත සහස් ගොමුවක දුටු

මතක ගෙත්තම් කරපු තැන්වල නුඹෙම අත් අකුරින් ලියූ

කවි කතා යළි මවයි සැනකෙළි, මලට බැඳි පෙම් ගී ඇසූ

නබෝ ගැබ ළඟ සුදට හැංගී හෙමින් මෙහි එන වැහි  එළි
කතර දැක දැක තවත් කුමටද කෙම් බිමක් ගැන සැලකිළි
කෙසේ අද මම ඉවත යන්නද වැහි වලාවන් දැනි      දැනී
විසඳුමක් වෙයි අපට කාලය, නිහඬ සිතුවිලි නුඹ       දනී

කිරිල්ලිය නුඹ, පෙමින් තටු ලද මගේ මතකයේ ඉඩ සොයා
අහස් තලයට සඳ එලිය ගෙන පායනා සිහිනය            පුරා
සාගරේ ගැඹුරක් සොයන්නට ප්‍රේමයේ මුල් බැස          සදා
සුළඟ කෙඳිරුව රාවයක නුඹ, ඇසුවේ මගෙ හදගැස්ම ම තමා

සිහිනයට හුරු නොවන් ප්‍රේමිය, මායමක් එය සිත් බැඳි
හුස්මකට වුව මුසු උනා නුඹ, දිවා රෑ යළි දැනි දැනි
අනෝරා වැහි වැටෙන හවසක ප්‍රේමයේ මග එළි රැඳි
කුඩය යට නුඹ තනි නොවනු ඇත, දෑත ගෙන මම ළඟ ඉමි…

සිනහ වී යන කුරුල්ලන් දැක, ප්‍රේමයේ දිගු මග අසා
ශිශිරතරණයේ අරුම විමසන, හිරු එළිය ළඟ කල්බලා
නුඹේ සිනහව දකින්නට මට, යළිත් වරමක් එයි සිතා
වැහි වලාවට මුවා වී ඉමු, වසන්තය යළි එනතුරා…

Image Courtesy : https://bit.ly/3MxcIDn