කවක් පබඳින්නට
මෙතරම් ආයාසයක්
ගන්නට වුණු අරුමය
පන්හිඳ ගොළු මන්ද
නො තේරේ මට…..
විමසමි මා සිතින්
සොයන්නට වෙහෙසෙමි නිතින්
සැමදා පුරුදු මෙන්
අතහැර නො යා මහද ළබැඳින්
හද සිතැඟි අකුරු කළ
සුමිතුරු මගේ පන්හිඳ
කවරෙක් ද නුඹ
එය නිහඬ කළ……..
හමු වී නෙතට නෙත
දෙඩූ මුත් නෙතු ඉඳහිට
නො පැවසුණු පෙම රසබර
මිහිර වියැකෙයි වදන් වූ කල
මිතුරු මා පන්හිඳ
මුනිවත රකියි එය දැන…….
සැඟ වී දෙසිත යට
නො පැවසී කල් බලමින
දී මධු රස නිතින
නොම ලියූ පෙම් කව නුඹ…….
සිර කර ගත නොහෙන
හැඟුම් නිති තෙරපෙන
කෝල වුණු දෙ සිතක
නො පැවසුණු පෙම් කව නුඹ…….
image courtesy : http://images.wisegeek.com/quill-ink-pot-and-poetry-book.jpg
