සංකීර්ණ මාතෘකාවක්, අපි මොකුත් නොකියා ඉමු.

වැට ඉනි මැඬ පියඹා දුර යොදුන් හිත

සුව විඳිනා කල නිවි නිවි දවන් තෙත

රන් හුය නොලදත් සිරිතට අරන් අත

දන්නො දනිති මිහිරියි පෙම; අසම්මත

ලෙඩක් වගෙයි ළය පතුලෙහි නිදන්ගත

රසක් තමයි මනහර, ලොව තවත් නැත

සැඟවුව මුත් කොයි කාටත් කොතෙක් ඇත

දන්නො දනිති මිහිරියි පෙම; අසම්මත

වැසි ලද සැණෙකින් ඉපිළෙන පුරන් කෙත

හස කැන් ගඟුලෙහි සුසුමන් මකන් නෙත

නැඟුවත් දොස් සමහරු බස් වලින් කැත

දන්නො දනිති මිහිරියි පෙම; අසම්මත

දැරුවත් සිත දමනෙක බැඳ තියන් තිත

නොඅසන’යුරු පහසට තව ලොබින් ගත

වසඟෙට නතු මදයෙන් පිරි ලවන් රත

දන්නො දනිති මිහිරියි පෙම; අසම්මත

මතක් කරන්නට කරුණකි දනන් වෙත

නුසුදුසුබව දහමට පිට මිනිස් පොත

යහපත් බඹසර සිඳලන මෙ’කිව් වත

නොබැඳෙනු මැන ගින්නකි පෙම; අසම්මත

Image link: https://bit.ly/3Mcnvl9