ඉරත් නැග එයි පුරුදු ලෙසට ම ඒත් එළියක් නොම දැනේ

මලුත් පිබිදෙයි එදා විලසට ඒත් පැහැයක් නොම පෙනේ

අදත් කොවුලන් ගීත ගැයුවත් මහා තනියක් හිත දැනේ

සඳත් පෝයට අමාවකමයි මගේ සඳ බැස ගිය දිනේ

තනි ව උන් දිවි කෙතට පායා සියුම් හසරැලි මවාලා

රසට රස ගලපා පදමට ම රස මවුළු මුව තබාලා

පුංචි කූඩුව සුව ව තබමින් මගේ පැටවුන් තනාලා

මව් ව උන්ටත් මටත් එක ලෙස රැඳුණි කඳුළැලි මකාලා

ලොකු කෙලී මුහුදින් එතෙර මුත් බොහෝ සතුටින් ඉන්නවා

පුතා කොහොමත් රජෙක් නොවැ දැන් උන්ට හැම දේ තියනවා

පොඩි කෙලී ඇගෙ කුරුලු කූඩුවෙ සතුට නිතර ම ලබනවා

කලක් ළඟ නැති වුණත් මේ ලෙස උන් තව ම අප බලනවා

කෙලි පොඩිත්තන් කොලු පැටව් මුණුපුරු මිණිපිරියො බොහෝමයි

පොඩි එවුන් එහෙ මෙහෙ දුවන කොට හරි යසයි මං මනාපයි

අවුරුදු ම ගණනක් පුරා නුඹ දුන් සෙනෙහෙ මට බොහෝමයි

කොහේ කොහොමට හිටියමුත් උඹ අගෙයි මට නම් මගේමයි

පුංචි කූඩුවෙ අපේ පැටවුන් එක්ක තිබු අපෙ මතක හෙව්වා

පහක් වූ තේ කෝප්ප ද හිමි හිමින් දෙක වී කලක් ගෙව්වා

උඹේ තේ එක බොන්න කවුරුත් නැති ය මං කළුවරට රැව්වා

මැණිකෙ, දැන් එක කෝප්පෙකි මෙහි  නුඹත් නැතියෙන් කුමට මෙව්වා

Image Courtesy: https://bit.ly/3dWv8y7